Varanasi Hinduların hac ziyareti yaptıkları (kutsal 7 şehirden biri), içinden kutsal nehir Ganj’ın geçtiği yaklaşık 4000 yıllık tarihi ile dünyanın üzerinde yaşam bulunan en eski şehirlerinden. Benares olarak da biliniyor. Hindu hacılar burada Ganj kenarındaki ghat adı verilen merdivenlerden nehire girip yıkanarak ibadet ediyorlar. Bu şehrin özellikle yabancılar açısından en ilginç yönü de hemen nehir kenarındaki belirli ghatlarda ölülerin yakılması. Hindular bu şehirde ölüp yakıldıklarında sürekli tekrarladıklarına inandıkları ölüm-yaşam zincirinden kurtulup huzura kavuşacaklarına inanıyorlar…
Ayşe Arman ile Varanasi’de unutulmayacak bir deneyim yaşadık… İşte Ayşe Arman’dan Varanasi deneyimi…
Bir rüyanın içindeyim!!!!! Kutsal şehir Varanasi’deyim…. Biz Müslüman’lar için Mekke neyse, Varanasi de Hindular için öyle… 4000 yıllık çok çok acayip bir yer… Çok çok eski bir yerleşim. Hintlilerin ölmek için geldikleri yer… Müthiş estetik ve vahşi…
Damardan Hindistan… Eğer biraz bu topraklar çekiyorsa sizi, mutlaka, mutlaka buraya da gelin.Nasıl etkileyici, nasıl büyüleyici anlatamam…
Varanasi, Tanrı Şiva Vishwanat’ın şehri olarak biliniyor!!!! Hinduizm’in en kutsal yerlerinden biri burası… 2.500 yıldan bu yana Hindular ‘hac’ için geliyor, hem de Hindistan’ın her yerinden… Burada ölmeyi hayal ediyorlar, öldükten sonra da yakılıp küllerinin Ganj’a atılmasını istiyorlar. Ülkenin başka yerlerinde ölenler de -eğer imkanları varsa- buraya getiriliyor, yakılıyor ve külleri Ganj’a atılıyor… Böylece ruhlarının kurtuluşa ereceğine inanıyorlar… Erkekler yakılıyor, kadınlar da, ama çocuklar ve hamile kadınlar Ganj’a yakılmadan bırakılıyor! Fakat Ganj tertemiz duruyor, ben de girmeyi düşündüm!!! Bakalım…
Varanasi’ye gelir gelmez, attık kendimizi sokaklara… Hayat sokaklarda geçiyor… Herkes sıcak, herkes samimi… Ganj’ın kenarında yerlerde oturuyorlar… Gıcıklık yapan yok…
Bu da oldu… Kutsandım!!! Ben sanki, bi filmin, bi masalın içindeyim…. Nasıl mutluyum anlatamam!!!!!
Amaaaaaa güneş batıp, hava karadıktan sonra, 7 rahip, Ganj’ın kenarında bir tören yaptı ki bana….
Çok mutluyum, çok …. Hep enerjiktim, bu Hindistan bana daha da iyi geldi…
Sabahın köründe uyandık… Ama neyseki Varanasi’de 200 yıllık bir sarayda uyandım:) Kaldığım otel aslında saray, Brijrama Palace’ta unutulmaz anlar Bajra ride ile başlıyor. Mahishasura Ghat’tan ahşap botlarla geliyorsunuz bu muhteşem otele…
Sabah 5:20’de sokaklardaydık. Güneşi ve Ganj’a girenleri selamladık. Hayatımızdaki her şey için şükrettik…
Bütün bi şehir, güneşle uyanıyor, ibadet ediyor, ay çiçekleri gibi herkes güneşe dönüyor …
Bu arkadaş, aşramda yaşıyor. Dünyevi her şeyi terk etmiş. Dileniyor ama sadece yemek için. Rahiplerden daha çok saygı görüyor. Onlara ‘monk’ deniyor… Biraz sohbet ettik, sevdi beni, fotoğraf çektirmeyi kabul etti. Ama tabii normal poz vermeyi bilmiyorum ben, ille de sokulacağım!!!!
Varanasi’de ölen ve külleri kutsal nehre karışan bedenlerin hayat döngüsünden kurtulduğuna, ruhların özgürleştiğine inanılıyor. Burası yok edici tanrı Shiva’nın kenti. Ganj Nehri kenarında sıra sıra dizilmiş onlarca ghattan biri olan Manikarnika Ghat sadece ölü yakma törenleri için kullanılıyor.
Burası Varanasi’nin en büyük kremetoryumu… Ölülerin yakıldığı yer yani… Bu şehirin farkı, kutsal ya, 24 saat ölü yakma törenleri devam ediyor! Bize tuhaf geliyor yakılma fikri, hatta dehşet… Onlara göre tamamen normal. Hepimiz o odunların üzerine yatacağız, ne var ki bunda diyorlar. Onlar da toprağın altına gömülme fikrini yadırgıyorlar… Yakılan ölüleri gördük, hatta izledik, bazılarında ayaklar dışarıda kalmış ve yanmamıştı henüz, gerisi kömür, sonra kafatasını kırıyorlar… Ama gerçekten her şey doğal ve hayatın bi parçası… ürkütücü bi şey yok yani, havada koku da yok… Her akşam Ganj’ın kıyısında şiirsel güzellikte ‘Ganga Aarti’ törenleri düzenleniyor, binlerce hacı ve turist katılıyor.
Ve o törenlerden önce, bana özel bi seramoni düzenlendi. Vay ki ne vayyyyy…… Önce şaşkınlıktan, sonra mutluluktan havalara uçtum!!!! Varanasi’ye gidecekseniz mutlaka böyle bi deneyim yaşayın…
Ganj’ın bu kısmı değerli çünkü güneşin doğuşu, batışı izlenebiliyor… Öteki tarafı para etmiyor… Kimsenin umrunda bile değil karşı taraf!!! 7 kilometre Ganj’a sıfır bir hat düşünün, işte Varanasi böyle bi yerleşim yeri… Umberto Eco kitaplarını hatırlatıyor, hafif Orta Çağ gibi. 2500 yıldır tüm haşmetiyle dikiliyor… Artık nehir kenarındaki yapılar otel, motel ve ashram olarak kullanılıyor… Bir zamanlar zenginler otururmuş ama yollar daracık, arabayla giremiyorlar ve restorasyon yapamıyorlar diye taşınmışlar….
Ve bu şehirde her şey Ganj!!! İnanılmaz kutsal… Adeta yaşıyor, o kadar saygı duyuyorlar… Çocuklar orda vaftiz ediliyor, her sabah 5:20’den itibaren insanlar yüzüyor, kayıklarla binlece Hindu hacı adayı cup cup dalmaya, kutsal görevlerini yerine getirmeye geliyorlar… İçiyorlar, kafalarından aşağı döküyorlar, yıkanıyorlar, yemek pişiriyorlar, ölülerini küllerini bırakıyorlar, çiçekler sunuyorlar… Güneş doğduğunda ve battığında ritüeller düzenleniyor. Ben hayran kaldım…
Bu basamaklara ‘ghat’ deniyor. Burdan Ganj’a iniyorsun, yüzüyorsun, kutsanıyorsun…Ghat’lar aynı zamanda, buluşma ve sosyalleşme yeri, güneşi selamla ve batırma seramonileri de burada düzenleniyor. Hayat, ghat’larda geçiyor…
